jeżeli jesteś odważną, pewną swego kobietą, nie popełniaj błędu, nie rozmawiaj z poetą. to niebezpieczny człowiek, jeszcze cię zmieni lub wmówi, że miłości pełno na Ziemi nie zorientujesz się nawet kiedy on ubierze cię w mgłę lub zachód słońca albo sprawi, że twa dusza nie wyobrazi końca tak, czy inaczej napytasz sobie biedy. na pewno powie, że usypianie kamieni lub uciszanie liści może świat odmienić bądź rozważna, nie mów z tym wariatem...
w szarym umyśle biednego karakona nie ma miejsca na walkę krzyk i sprzeciw wobec złego świat traktuje go jak lalkę nie pokazuje nic nowego nowy karakon wyrośnie jak przez kalkę wzór albo odpis ze starego
a gdyby kiedyś taki ja zrozumiał jeszcze parę sprawi przyjął to co niepojęte czy wtedy właśnie taki ja po zrozumieniu spraw zapragnąłby zrozumieć więcej?
a... jeśli kiedyś jakiś ktoś zapyta cię: dlaczego? spojrzy i znów odwróci wzrok na złość nie mówiąc nic innegodlaczego co? dlaczego jak? kim jest, że śmie tak bredzić? a on... odwrócił się i ścichł w uśmiechu znalazł odpowiedzi
mieć pustkę w oczach i dalej wierzyć nie wiedzieć po co ale chcieć przeżyć gapiąc się w ziemię podążać naprzód nie znając siebie byt swój zaznaczyć zgadując prawdę coś tam odnaleźć tylko rozważnie oby tak dalej oby pamiętać po co to wszystko oby nie klękać tam gdzie nieczysto zacisnąć zęby i iść do przodu by wiedzieć kiedy znów się ukorzyć gorąco się modlić o dzieci i żonę o błogą niewiedzę...