Posts

Wpatrywał się w niebo jakby odpowiedź miała za chwilę nadejść właśnie stamtąd. Poza tym chmury uspokajały; nie dawały żadnych gwarancji, żadnej pewności, ale swoją obojętnością nadawały myślom płynności a umęczonym zmysłom bezruchu.Przymknął powieki i powoli, jednostajnie wciągnął chłodne nocne powietrze. Przynajmniej powietrze było takie jak zawsze. Przesycone księżycem, lasem, zewem nocnych zwierząt. Rozłożył ręce i trwał tak dobrych kilka chwil, po czym pooddzielał te myśli, których był najbardziej pewien. Obudził się kilka godzin temu....

" - ...I tak to turlam się po świecie jak ów długi i szeroki, zło dobrem, a dobro modlitwą nagradzając... Tu w słowo wszedł mu włodarz ziemski, człek o twarzy zmęczonej i wiatrem jakoby w kamieniu wyciętej; tu, w tawernie, z mądrości swej szczególnie znany. Stąd przycichło nieco. - Ja waści słowo ino rzeknę i chociem w mordzie nie za mocny, a i do żelaza mi bliżej niźli do kaplicy, miej waść baczenie, bom świata kawałek obaczył....

Jest sobota. Prawie północ. Obudziłem się niecałą godzinę temu w pustym mieszkaniu. Od tej godziny próbuję się ogrzać, uspokoić. Odgonić sen. Usiadłem przy drzwiach do balkonu, było świeżo po burzy.Lubię obserwować jak ogień zapałki styka się z tytoniem fajki. On nie dotyka, nie styka się z nim. Ogień, wciągany do wewnątrz, otacza, ogarnia, rozkłada się na całej jego powierzchni. On spływa z góry, rozlewa się, przenika, liże. Przez chwilę jest jak woda i jej przeciwieństwo jednocześnie - jakby ziemia nim przesiąkała, stawała się miękka, żywa i żyzna....

O co dokładnie chodzi z tymi L-kami. Już mówię: właściwie nie wiadomo do końca. W naszym, niezwykle ciekawym kraju, przyjęło się tak określać wiek pająka. Żeby być dokładnym, trzeba powiedzieć o N-kach zanim się zacznie o L-kach. To są stadia życia pająka. Pająk ‘rodzi się' jak nimfa, stąd N. Nimfa to taka kuleczka z odnóżami, wygląda łudząco podobnie do takich podłogowych zasuwaczy z Half-Life. Jako nimfa nie przyjmuje pokarmu, w zasadzie nie wiadomo co robi....

usta malują obraz słów kształtują wyraz za wyrazem słowa nie tętnią pośród ust są ledwie tchem zarysowane paznokcie piją, rwą i tną unoszą się i opadają spełnione zamkną siebie w dłoń piją i rwą, i uciekają wciąż to bezsłowne drżenie ust i jeszcze palce schną od krzyku opuszki cicho lgną u stóp a słowa tkają kształty zmysłów