Zburzanie

Konsultant do klienta:"- Dzień dobry, w czym mogę pomóc?"

Klient:

"- Dlaczego pan na mnie krzyczy? Proszę nie podnosić głosu, ja mam nerwicę... Nie mogę się zburzać..."

Zburzać, inaczej: zniszczać lub zdemolowywać.
Wyraz używany w stosunku do swej samoświadomej istoty dotyczący jestestwa jako takiego. Dotyczy sytuacji gdy jednostka czuje wewnętrzną blokadę przed nagłymi zmianami, które w jej mniemaniu mogą spowodować konsekwencje sięgające nawet rozkładu świadomości. Jednostka podświadomie obawia się, że sytuacja, w której się znalazła może wpłynąć na spojenie elementów jej osobowości. Dlatego broni się, informując, że zburzać się nie może.
Zburzanie może mieć też aspekt pozytywny u osób cierpiących na zbyt skomplikowaną osobowość cechującą się rozległym wachlarzem kompleksów.
Jeśli zburzanie juz zaszło, należy przystąpić do zbudowania. I właśnie tego momentu najbardziej obawiają się osoby, które nie chcą się zburzać. Zbudowanie wymaga ogromnego skupienia i precyzyjnego doboru elementów, z których ma być zbudowana świadomość. Jest to proces czasochłonny, podczas którego jednostka jest wyłączona z normalnego funkcjonowania.
Znacznie łatwiej jest przeprowadzać zbudowanie osobom cierpiącym na rozdwojenie jaźni lub wieloosobowość - więcej jest rąk do pracy i cały proces przebiega szybciej. Te właśnie osoby zwykle nie boją się zburzać i mówią:
"- Oj, chyba dziś się zburzę."
"- No czekaj, wpadnę do ciebie później, bo się właśnie zburzam."