Starocie

pragnienie... moje pragnienie jest ciepłym oddechem śpiących aniołów jest lśniącym, szemrzącym i słodkim strumieniem porannym odcieniem wieczornych kolorów przychodzi zawsze niosąc w dłoniach wspomnienie płomienia nadziei skąpanego w jej oczach pozostawiając jej miękkich ust nienasycenie i nieprzebudzenie po bezsennych nocach pragnienie! moje pragnienie! jest rozwrzeszczanym tańcem błyskawic pędzącym, grzmiącym i szorstkim brzmieniem wichru rwącego gwiazdy wśród mgławic to uścisk ciał o bladym świcie to dziki wzrok i niemal szał to pogoń za ostrym kęsem życia...

nim wstanie dzień nim uśnie noc niejasnych próśb upłynie moc północny syn odepnie miecz w odmętach snu utonie lecz nie podda swej opowieści śniąc na wpół bezbronnie nie zdejmie dłoni z rękojeści

„masz kroplę deszczu na policzku..." „to moja łza" - odpowiedziałaś i byłaś z niej taka dumna drżący i chłodny poranek przyszedł przepraszając, że odkrył nas dla spojrzeń, ciekawości i świata a nam było tak dumnie i tak wspaniale, że nawet deszcz nie jest w stanie ostudzić tej cudownej iskry, którą skrzesał wieczór... ...wpierw otulił nas wiatrem i zapachem lasu potem zamknął nam oczy i zaszumiał w brzozach zagubieni w miejscu bez pytań i czasu...

gdy się rodzisz, dają ci cały wszechświat, byś go poznał, zrozumiał i odnalazł co co właściweale ty się nie zastanawiasz, wyrywasz z życia co twoje brnąc przez kamienną rzekę sięgającą coraz wyżej to, co teraźniejsze wydaje się takie trwałe i niezmienne jak kamienie ale gdy znikniesz, zniknie również twoje wyobrażenie jak rzeka puszczona w ruch tylko kamienie w tej rzece się nie zmieniają woda zatrzymuje się tylko na chwilę masz tą chwilę człowieku...

nie odchodź. nie zostawiaj nas samych sobie. pozwól byśmy patrzyli dłużej. gdy odejdziesz, zostanie dotyk on nam zamknie oczy. mgła i słony, mokry promień odbierze nam cały świat aż do poranka.